Di Perpustakaan Nasional Rio de Janeiro aya naskah anu disebat Naskah 512, anu nyaritakeun sakumpulan moro harta karun anu mendakan kota anu leungit di leuweung Brasil di 1753.

Téks na ditulis dina basa Portugis dina bentuk sapertos diary sareng dina kaayaan anu kirang parah. Nanging, eusina parantos ngainspirasi seueur generasi panaliti sareng pemburu harta karun amatir.

Naskah 512 - dokumén penting

Ampir dokumén anu paling penting tina Perpustakaan Nasional di Rio de Janeiro sareng tina sudut pandang historiografi Brasil kontémporér éta "dasar mitos anu paling ageung tina arkeologi nasional". Dina abad ka-19 sareng ka-20, kota anu kaleungitan janten masalah kontropérsi, tapi ogé teras-terasan dipilarian, dimana petualangan boh ilmuwan sareng panaliti ngamimitian.

Éta ditulis dina basa Portugis sareng namina nyaéta Agama sajarah ngeunaan kota ageung teu dikenal, sepuh pisan, tanpa padumuk, anu kapendak dina 1753 (Relação histórica de uma occulta e grande povoação antiguissima sem moradores, que se descobriu no anno de 1753). Éta ngagaduhan sapuluh halaman sareng ditulis dina bentuk seratan ékspédisi. Upami urang ngemutan sifat hubungan silih antara panulis sareng anu ngalamar, urang ogé tiasa janten ciri sapertos surat pribadi.

Arkéologis Inggris anu hadé Percival Harrison Fawcett, salah sahiji kapribadian paling narik abad ka-20, janten kasohor ku ékspédisi Amérika Latin. Henteu sadaya jelema bakal tiasa nyéépkeun waktos ampir genep puluh taun hirupna di jalan sareng dinas militer.

Kota Leungit

Dina 1925, anjeunna berangkat sareng ekspedisi pikeun milarian kota ieu (anjeunna nyebat kota anu leungit "Z"), anu disangka ibukota peradaban kuno sareng didirikeun ku jalma-jalma ti Atlantis.

Anu sanésna, sapertos Barry Fell, nganggap simbol-simbol anéh anu aya di kota éta mangrupikeun hasil karya urang Mesir dina jaman Ptolemy. Salaku tambahan, aya seueur tilas jaman Kakaisaran Romawi, sapertos Arch of Constantine atanapi patung Augustine. Kutipan tina dokumén ieu dibéréndélkeun di handap.

Henteu sadaya anggota ékspédisi Fawcett balik deui, sareng nasibna tetep salamina misteri anu teu lami ngabayangkeun misteri kota anu leungit.

Halaman munggaran naskah 512

Ranjau Muribeca anu leungit

Sub judul dokumén nyatakeun yén bagian tina anu disebut bandeirantes, atanapi pemburu India, nyéépkeun sapuluh taun ngumbara di daérah daratan anu teu acan dijelajahi Brasil pikeun milarian tambang Muribeca anu legendaris.

Dokumén nyatakeun yén nalika aranjeunna ningali gunung anu bersinar ku sababaraha kristal, éta ngahudangkeun kaheranan sareng kagum ku jalma. Mimitina, Nanging, aranjeunna henteu mendakan jalan gunung, janten aranjeunna badé pasang kemah di gunung. Salah sahiji anggota regu, anu ngudag kijang bodas, teu kahaja mendakan jalan aspal anu nembus gunung.

Nalika para moro naék ka luhur, aranjeunna ningali kota ageung handapeun aranjeunna, anu dina pandangan heula aranjeunna nganggap salah sahiji kota di basisir Brasil. Salami dua dinten, aranjeunna ngantosan penjelajah anu dikirim ka lebak pikeun diajar langkung seueur ngeunaan kota sareng pendudukna. Detil anu pikaresepeun nyaéta aranjeunna ngadangu gagak hayam jago, sahingga yakin yén jalma cicing di kota.

Samentawis éta, pramuka anu dikirim deui sareng béja yén teu aya anu aya. Anu sanésna henteu percanten, sareng salah sahiji urang India angkat ngajajah nyalira, balik sareng pesen anu sami. Salaku kanyataanna, éta ngan ukur katampi saatos verifikasi katilu.

Survey kota

Nalika surup, aranjeunna lebet ka kota sareng senjata siap-siap dipecat. Tapi, aranjeunna henteu pendak sareng saha waé ogé henteu aya anu nyobaan nyegah aranjeunna lebet. Tétéla jalan anu diaspal mangrupikeun hiji-hijina jalan pikeun dugi ka dinya. Gerbang ka kota mangrupikeun gerbang ageung, dina sisina aya dua panto anu langkung alit. Di luhur anu utama nyaéta prasasti anu, kusabab jangkungna, teu tiasa dibaca.

Lengkungan Romawi di Thamugadi (Timgadu) di Aljazair. Penampilanana ngingetkeun pedaran ngeunaan lengkungan triple di lawang kota anu leungit, dijelaskeun dina Naskah 512

Di tukangeun gerbang ngagolérkeun jalan anu gaduh bumi ageung sareng lebetna batu, kalayan seueur gambaran anu béda-béda. Aranjeunna lebet ka sababaraha imah kalayan was-was, dimana teu aya tandatangan perabotan atanapi jalma.

Di tengah kota aya hiji alun-alun ageung sareng kolom jangkung granit hideung di tengahna, sareng di luhur na aya patung lalaki anu nunjuk ka kalér.

Di juru alun-alun nangtung obelisks sami sareng anu Romawi, anu rusak parah. Di belah katuhu ngadeg hiji gedong megah, sigana istana penguasa, sareng ka kénca aya reruntuhan candi. Dina tembok anu diawétkeun dimungkinkeun pikeun ningali fresko anu dihias, ngagambarkeun kahirupan dewa. Kaseueuran bumi anu aya di tukangeun candi parantos musnah.

Di payuneun reruntuhan istana ngocorkeun walungan jero anu lega kalayan tanggul anu éndah, anu di réa patempatan dikotorkeun ku logak sareng tatangkalan, anu mawa banjir di dieu. Terusan diterangkeun kaluar ti walungan ka darat anu katumbiri ku kembang sareng pepelakan anu éndah, ogé ka kebon sawah tempat katingali ingon-ingon ageung.

Walungan ngalir di hareupeun ruruntuhan

Nalika aranjeunna angkat ti kota, aranjeunna angkat ka hilir salami tilu dinten dugi ka dugi ka curug ageung, cai na ngagulidag sahingga tiasa didangu sabaraha kilométer jauhna. Di dieu aranjeunna mendakan sajumlah ageung bijih anu ngandung pérak, katingali dicandak tina aci.

Di wétaneun curug, aya seueur guha sareng liang anu langkung ageung sareng alit, ti mana pastina ditambang bijih. Sakedik jauh, aranjeunna mendakan tambang permukaan kalayan batu damel ageung, sareng sababaraha diantarana diukir kalayan prasasti anu sami sareng anu aya di reruntuhan istana sareng kuil.

Hiji bumi di bumi sakitar genep puluh méter panjangna sareng jangjangna ageung sareng tangga batu warna anu saé anu ngarah ka aula ageung sareng lima belas kamar anu langkung alit, dihias ku fresko anu éndah sareng kolam renang di jero rohangan, nangtung di tengah lapangan tina tembakan bedil. Hilir, aranjeunna mendakan véna emas ageung sareng tilas tambang.

Saatos sababaraha dinten perjalanan, ékspédisi janten dua bagian. Salah sahijina pendak sareng hilir sareng dua urang bodas dina kanu nganggo rambut panjang sareng baju Éropa. João Antônio, salah sahiji pasangan, nunjukkeun ka aranjeunna koin emas anu dipendakan di reruntuhan bumi.

Koin emas

Koinna lumayan ageung, kalayan sosok lalaki jéngkol dina hiji sisi sareng gandhewa, panah, sareng makuta dina sisi sanésna. Antônio disangka mendakanana di reruntuhan bumi anu sigana ancur ku gempa bumi, sareng elemen ieu justru anu maksa penduduk tinggalkeun kota sareng lingkunganana.

Naskah 512

Bagéan tina naskah teu tiasa dibaca pisan kusabab kaayaan halaman na anu goréng, kaasup pedaran kumaha jalanna ka kota. Panulis buku harian ieu sumpah yén anjeunna bakal cicingeun sadayana, sareng khususna kasaksian tina tambang pérak anu ditinggal, batang emas sareng urat walungan.

Téks na ogé kalebet opat prasasti anu disalin ku pemburu India, anu ditulis dina abjad atanapi hiéroglif anu teu dikenal:

1. ti galeri jalan utama
2. ti galéri kuil
3. tina papan batu anu nutupan lawang ka guha ku curug
4. ti tihang imah di luar kota.

Naskah 512

Di tungtung dokumén ogé aya gambaran salapan karakter dina papan batu (tiasa ditebak yén aranjeunna ti lebet guha; hanjakalna bagian tina naskah ieu ogé musnah). Sakumaha nyatakeun panaliti, bentuk karakterna paling mirip sareng huruf abjad Yunani atanapi Fénisia sareng kadang ogé angka Arab.

Tip ti és Suène Semesta

Ivo Wiesner: Jalan Naga

Kakuatan Poék mangpaatkeun kanyataan yén kabébasan milih, dipasihkeun ka manusa salaku hiji-hijina mahluk tina sadaya éntitas anu diciptakeun, ngamungkinkeun anjeunna milih sacara bébas arah épolusi pribadina kana alam Cahaya atanapi Gelap. Ngalangkungan intrik, inpormasi salah, sareng kaayaan buatan manusa anu nyababkeun manusa sieun ku sangsara sareng maot, kakuatan poék parantos suksés ngabingungkeun sareng ngenalkeun seueur manusa kana karusakan spiritual dua milénia katukang.

Ivo Wiesner: Jalan Naga